Welkom op de website van het historische veerpontje “Zeldenrust” wat vanaf 1947 tot 1968 de voet&fiets verbinding verzorgde over de rivier de Maas tussen Middelaar en St. Agatha. Na sluiting van de veerdienst heeft het nog enige tijd dienst gedaan als ‘toezichthouder’ boot op de Mookse plas in de gemeente Mook en Middelaar. Daarna raakte het pontje in de vergetelheid, werd deels gedemonteerd  en verdween tenslotte naar een opslagterrein in Limburg.  Door overlijden van de eigenaar van dat terrein dreigde het casco gesloopt te worden. Dat zou gezien de cultuurhistorische waarde een groot verlies zijn voor de gemeenschap in Cuijk en St. Agatha waar vele bewoners nog steeds herinneringen hebben aan het pontje  “Zeldenrust” en de veermannen Gerrit en Jan die letterlijk dag en nacht, zomer en winter klaarstonden voor wie over moest steken.

De veerverbinding zette over vanaf de Cuijkse kant van de rivier nabij het Kruisherenklooster van St. Agatha naar Boerderij “De Kop” aan de Middelaarse zijde. Zie onder ‘geschiedenis’ over de historie van het veer sinds de Middeleeuwen.

Het pontje waar we het nu over hebben deed niet alleen dienst als overzetveer. Om de veerbaas te waarschuwen dat men vanaf St. Agatha over wilde trok men flink aan de grote scheepsbel die aan een paal op de oever hing.

Daarnaast had het pontje ook nog andere functies.
Zo werd met hoogwater wat regelmatig voorkwam verbinding verzorgd met geïsoleerde boerderijen. Dat was mogelijk vanwege de zeer geringe diepgang van dit bootje.
Eind november werd traditioneel Sinterklaas aangeland in Milsbeek, St. Agatha en soms Cuijk. De Goedheiligman met zijn knechten werd vooraf op de boerderij in de kleren gehesen en afgeschminkt.

Dit veerpontje is speciaal ontworpen in opdracht van de fam. Mulders die destijds op “de Kop” woonde. Door de opkomende industrialisatie van het dorp Cuijk na de oorlog was er een sterk groeiende vraag naar arbeidskrachten. De roeiboot moest vervangen worden door een groter gemotoriseerd pontje. De tekenkamer van de bekende werf J&K Damen in Gorinchem zette in 1947 een mooi gelijnd casco op papier wat vervolgens op de werf in staal geklonken werd als bouwnummer 177. In het casco zitten dan ook duizenden klinknagels. Lassen deed men toen nog weinig, dat was nog een nieuwe techniek.

Om fietsen over te zetten zit er een flink en verhoogd voordek in met een stevige railing waartegen fietsen werden geplaatst. De personen stapten vervolgens een afstapje af in de kuip waar aan beide zijden en achter zitbankjes tegen de zijden waren geplaatst. De veerman stond in een piepklein stuurhuisje waar hij de motor, een twee cylinder MWM en het roer bediende.

 

Het pontje had voor de Kruisheren van het klooster in St Agatha een belangrijke functie.  De geestelijken werden regelmatig overgezet op weg naar hun bestemming in de dorpen aan de overkant. Hieronder een aardig plaatje van een groep uit de tijd dat het klooster nog druk bevolkt was.

 

Hieronder nog een mooi zomers plaatje , even poseren voor de foto op het pontje..