En dan eindelijk het grote moment, het op de juiste plek neerzetten van de samengebouwde motor. Zal alles passen? Coen van Ruwi was er al vroeg met zijn heftruck en de motor werd in de hijsbanden opgetild en op zijn plek neergezet. Wij hadden na veel passen en meten de fundatie al aangepast en daardoor komt de motor nu enkele centimeters lager te staan dan vroeger. Dat komt door de nieuwe keerkoppeling die een wat kleinere ‘trap’ heeft dan de oude. Maar dat bleek geen probleem, de voeten van de motor vallen netjes in de nieuwe fundatie en opgelucht kunnen we weer ademhalen.

Vervolgens kunnen de echte deskundigen aan de slag om de motor met de schroefas te verbinden en alvast voorlopig uit te richten. Dat is een precies werkje als voorbereiding op het uiteindelijke uitlijnen wat werkelijk op een honderste van een milimeter komt. Maak je daar een fout dan kan dat later een dure reparatie worden. Op de foto drie deskundige mannen met meer dan 200 jaar ervaring! Links Theo, midden Toon en rechts Douwe.

Tussendoor wordt er gewerkt aan de uitlaat die van de motor langs de zijde van de boot naar achter gaat lopen en helemaal in de achterplecht naar buiten komt. Zo voer je de uitlaatgassen netjes af zonder dat later de passagiers aan boord zitten te hoesten. Op onderstaande foto ziet u een overzicht van de werkzaamheden. De motor is nu via een tussenas verbonden met de schroefas, de uitlaat loopt van de motor naar een knaldemper en dan omhoog naar de zij van de boot onder wat straks de bankjes van de passagiers moeten worden. Dit was een zware klus want de pijpen zijn zwaar en moeten met een grote pers op maat gebogen worden en dan steeds even passen of we de juiste kromming hebben. Dus je bent de hele dag bezig met bootje-in, bootje-uit klimmen, uiterst vermoeiend. Maar het resultaat mag er wezen, we zijn er best wel trots op.

In de tussentijd zijn we druk geweest met het zoeken naar de juiste keerkoppeling die aan de motor aangebouwd moet worden. Voor de leek geef ik hier even wat uitleg over de keerkoppeling. Net als in een auto zit er achter de motor een versnellingsbak die de kracht op de wielen overgrengt. Nu heeft een boot geen wielen maar een schroef die snel door het water draait en daarmee de boot voortstuwt.  Maar een boot heeft geen versnellingen nodig alleen een “vooruit” , een “achteruit” en natuurlijk een “vrijloop” . Een rem zit er niet op, je zet de koppeling in de achteruit en daarmee kun je stoppen. Komt echt de nood aan de man dan gooi je een anker uit en daarmee lig je gegarandeerd snel stil.

Nu was het erg moeilijk om de juiste keerkoppeling te vinden en dan heb je ook nog de aanbouwdelen nodig. We zijn enkele leveranciers afgeweest maar niemand kon ons de juiste adviezen geven. Tot we terecht kwamen bij Drinkwaard in Sliedrecht, een al zeer lang bestaande firma in aandrijvingen voor de watersportwereld. Zij namen uitvoerig de tijd voor ons en berekenden de juiste vertraging en alle onderdelen lagen daar op voorraad zodat we in één keer klaar waren en aan de samenbouw konden beginnen.  Een motor heeft een veel hoger toerental dan de schroef dus moet er in de koppeling een vertraging zitten. In ons geval is er door deskundigen van Drinkwaard berekend dat de vertaging het beste 2.72 op 1 moet zijn. Dat betekent dat de motor bijna drie keer rond moet  om de schroef één keer rond te laten draaien. Je hebt dan het beste rendement voor de voortstuwing.

Op de foto’s bij dit bericht is het hele proces te volgens van de samenbouw van motor en koppeling. Omdat het toerental van deze robuuste MWM lager ligt dan in de watersport gebruikelijk is het zogenaamde ‘koppel’, de kracht van de motor twee keer zo groot wat betekent dat we een extra sterke koppeling nodig hebben. We hebben nu een zware ZF/Hurth die zelfs geschikt is voor 80 pk en dat is ruim voldoende voor een lange levensduur.

We beginnen om het vliegwiel te voorzien van een speciale demperplaat die de ruwe klappen van de 2 cyl diesel op moet vangen en door moet geven aan de keerkoppeling. In deze demperplaat zitten dikke rubberblokken die zorgen voor het ‘zachte’ doorgeven van de motorkracht. Zonder die plaat zouden de tandwielen binnen de korste keren dwars door de wand naar buiten spatten.  Omdat die plaat niet meteen paste zijn we natuurlijk  te rade gegaan bij Hans Geurts BV, de man van “Techniek met Visie” en die kon na enig rekenwerk de juiste verloopring draaien zodat alles perfect paste.

Vervolgens bouwden Theo, een van onze werktuigkundigen  en Frank, die niet alleen secretaris van de stichting is maar op zijn eigen sleepboot ook veel techniek geleerd heeft alles samen tot een geheel wat zo in het casco geplaatst kan worden.

Hiernaast is te zien dat het aanbouwhuis geplaatst is en de keerkoppeling ligt klaar om aangebouwd te worden. De as moet gesmeerd en dan schuift het zo in de denperplaat.

Het uiteindelijk resultaat waar we zolang op hebben moeten wachten is hier te zien. Zie de tevreden glimlach van Theo op deze foto!  De complete aandrijfunit die we zometeen gaan ophijsen met behulp van een heftruck van Ruwi is nu klaar en dan gaan we eens kijken of alles een beetje past. En dat is een spannend moment!

Nog maar net thuis gaan de vrijwilligers aan de slag met het schilderwerk. De romp zit aan de buitenkant al in een speciaal verfsysteem en daar moeten we ons nu aan houden anders kunnen er problemen in de hechting en zo ontstaan. Wij volgen de adviezen op van de mensen van Damen   die gezorgd hebben voor een speciale ijzersterke primer waarop wij de nodige lagen verf gaan aanbrengen en gebruiken de kennis en ervaring van onze eigen verfspecialist Decohome Peters. Dan gaan de deuren open en aan de slag want de oplosmiddelen moeten de hal uit. Als eerste gaan we een test doen met speciale bilgeverf die oersterk moet zijn en goed moet hechten want daar komen we nooit meer bij en er blijft altijd water staan onder  in een open boot.

Er komen twee stevige lagen op het vlak in de kleur grijs en de zijden worden weer als vroeger wit geschilderd en wel in drie lagen van hoge kwaliteit.

Hier worden de zijden in de witte lak gezet en de dekken waar je veilig op moet staan en lopen worden bedekt met drie lagen speciale antislip-dekkenverf in een grijze kleur. Dit is voor de veiligheid van de passagiers want een uitglijer op een nat dek is zo gemaakt.

Alle attributen als klampen, de brandstofoverloop en zo worden mooi zwart gelakt als contrast in de lichte kleuren.

Het moeilijkste werk is voor de vaste vrouwenhand, het trekken van de witte lijnen rond de zwarte romp.

Daar is echt een vaste hand voor nodig en veel ervaring. Werken met afplakband is geen optie vanwege het ‘pukkelige’ oppervlak van de lassen en de originele klinknagels.

Op de achtergrond is nog net het dakje van de stuurhut te zien. Dat prachtige eikenhout is in een speciale olie gezet zodat het met weinig onderhoud lang mooi blijft.