Dan plots is het alweer tijd om een technische proefvaart te gaan maken om te testen of alles naar behoren werkt. Het werk is nog lang niet af, er zit nog geen vloer of bankjes in, de motorkap is nog niet geplaatst maar de stuurhut is fantastisch mooi en het glas zit er ook al in. Hoe gaat de Zeldenrust met zijn nieuwe huid drijven, werkt de motor en het stuurwerk naar behoren, hoe gaat het bootje zich houden op het grote water als er schepen langs komen. Draagt hij goed op de golven of slaat het water over de boeg? Allemaal vragen waar we natuurlijk graag een antwoord op willen krijgen. We hebben immers nog maar een kleine 4 weken tot de doop aan de Maaskade. ( Zie: in de vaart
Op afspraak komt Noud met zijn tractor uit St Agatha aangereden en we haken de boottrailer aan om aan de reis naar de haven van Cuijk te beginnen waar we de gastvrijheid genieten van Jachtwerf Bendy die geheel belangeloos zijn helling en enorme trekker ter beschikking stelt. De eigenaar is zelf een liefhebber van oude auto’s waarvan hij er al enkele heeft gerestaureerd dus we hebben dezelfde liefde voor oude voer- en vaartuigen. Met zwaailichten en politiebegeleiding staan we al vroeg voor de helling, het grote moment komt rap en de Zweldenrust zakt langzaam het water in voor het eerst sinds pakweg 20 jaar.
En we zien dat het goed is, het bootje ligt als een zwaan op het water, zakt niet te diep weg maar ligt stabiel. Ik hoor om me heen een zucht van opluchting en de motor wordt gestart. De MWM slaat vlot aan met een rookpluimpje want hij is nog koud. Nadat onze ploeg aan boord is proberen we de voor- en achteruit en alles reageert naar behoren. Dan varen we voorzichtig de haven uit op weg naar de rivier om verder de vaareigenschappen te testen. Ondanks de stromende regen varen we door en letten goed op of er geen problemen zijn. De motor draait goed, we moeten nog even sleutelen aan de binnenafdichting van de schroefas maar het lijkt er op dat we alles goed hebben voorbereid. Het stuur reageert erg vlot en een beetje draaien aan het stuurwiel is al voldoende om flink van koers te veranderen.
Dan de rivier op en de sokken er in. Om de bejaarde motor niet meteen te laten schrikken varen we niet meer dan driekwart vermogen en we meten tegenstrooms een kleine 10 km per uur. Dat is mooi voor zo’n bootje. Als begeleiding hebben onze techneuten Douwe en Theo hun eigen opduwer bij zich dus als we stil vallen dan zullen zij ons weer naar de haven terugbrengen. Intussen maakt onze fotograaf Hans Schiet vanaf een andere boot mooie foto’s en het is een bijna historisch beeld zoals we op de rivier richting de Martinuskerk varen.
Vanaf de oever worden we al door diverse nieuwsgierigen bekeken en op de foto gezet en we varen door langs de Maaskade richting St Agatha. De tijd wordt opgenomen want we willen weten hoeveel minuten we nodig hebben om de veerstoep daar te bereiken. Door de regenbuien ploegen we voort en mede dankzij de verhoging met 10 cm van de boorden worden de golven van passerende grote schepen moeiteloos genomen. Jaap Mulders, de zoon van Jan die vroeger eigenaar van het pontje was is ook aan boord met een speciaal waterdicht pak. In St Agatha aangekomen stapt hij het water in om de diepte daar te peilen want hier moeten we voor de grote dag een nood-steiger bouwen om aan te kunnen leggen. De echte steiger komt pas volgend jaar.
En dan wordt hier zomaar geschiedenis geschreven. Noud was nat en koud en wilde even naar huis in St Agatha om om te kleden dus Jaap in zijn waterdichte pak pakt Noud op en zet hem op de oever. En dan plots beseffen we dat we getuige zijn van een bijzonder feit, namelijk dat dit de eerste keer is sinds 1968 dat er iemand vanaf een veerbootje in St Agatha op de oever is afgezet! Maar we zijn er nog niet. Volgende stop is de overkant, Middelaar, de Kop waar we straks ook moeten landen. Weer gaat Jaap overboord en we peilen de diepte op die mooie plek achter de krib. We weten nu voldoende hoe we ook hier de aanleg gaan aanpakken.
Op deze foto een tevreden schipper Frank die zijn duim opsteekt als teken dat de proefvaart geslaagd is. Dan is het alweer tijd om terug te gaan want de Zeldenrust moet in de namiddag weer naar huis in de grote hal waar we aan het afbouwen zijn. We varen de rivier af, wie wil mag aan het roer en onverstoorbaar draait onze MWM zijn toeren terwijl de schroef zijn liedje zingt in het Maaswater. In de haven gaat de boottrailer er weer onder en de tractor brengt ons gevaarte weer naar huis, terwijl wij snakken naar hete koffie en droge kleren. Voorwaar een historische dag met een ontroerd gevoel.
Klein stukje video van de motor MWM test
En de foto’s zijn weer van Hans Schiet (FAD)