De laatste Hulpsint die wij moesten vervoeren dit jaar wilde in St Agatha aan land worden gezet. En ieder jaar is het weer even goed opletten met het weer want met dikke mist mogen wij niet varen. Nu staat de Goedheiligman wel boven de wet en heeft betere ogen dan een scheepsradar maar om hem met zijn knechten veilig aan land te krijgen moeten wij als gewone mensen aan boord erg goed opletten.

Al heel vroeg in de ochtend kwamen wij aan boord en schipper Wim startte onze trouwe MWM toch met een klein schietgebedje want het ijs lag aan dek en het vroor nog licht. Maar ondanks die koude en mistige ochtend sloeg de motor direct aan en met wat wild gehoest draaide hij even later als een zonnetje.

 

We voeren de haven uit en net buiten op de rivier werden we verwelkomd door een prachtige zonsopgang en de eerste mistbanken zaten al vlak voor ons.

Oei.. als dat maar goed gaat dachten wij maar snel doorvarend naar het haventje van Cuijk leek het nog mee te vallen.

Onze arme scheepshond Linux werd onder een dikke handdoek gelegd en bibberde van de kou. Die hebben we dus in Cuijk even snel naar zijn huis gebracht. Het zag er niet naar uit dat het weer beter zou gaan worden.

 

We waren mooi op tijd in het haventje  en even later zette de Sint voet aan boord nadat we eerst het voordek ijsvrij hadden gemaakt. Alles was spekglad en zo’n oude man moet uitkijken want een flinke val kan fataal zijn en met de huidige wachtlijsten in de gezondheidszorg zou dat wel eens slecht kunnen aflopen! Met een warme deken kon hij het wel uithouden aan dek.

Maar de vaart verliep voorspoedig, de mistbanken werden wel allengs dikker maar wij dachten dat het wel mee zou vallen. In St Agatha stonden de kinderen al te trappelen van ongeduld en met enige moeite glibberde de Sint over de met ijs bedekte steiger naar de vaste wal waar hij door het plaatselijk committee hartelijk werd ontvangen.

 

 

De Pieten hadden het druk met de kinderen en wij aan boord zagen met toenemende bezorgdheid de mist steeds dikker worden. Onze fotograaf Hans Schiet waarschuwde ons dat er een hele dikke mistbank aankwam en dat we maar snel moesten proberen om weer veilig thuis te komen.

 

 

De thuisreis werd een bijna onmogelijke opgave want de mist werd zo dik dat we op de moderne elektronische vaarkaart met GPS voorzichtig langs de kribben moesten scharrelen. Dat was een moeizame onderneming want om ons heen voeren grote en snelle schepen op hun radar en dan moet je meer achteruit dan vooruit kijken.

Na een korte tussenstop in het haventje van Mook waar helaas nog geen warme soep in het cafe was te krijgen besloten we toch maar door te varen en voorzichtig de thuishaven zien te vinden. Het oversteken van de rivier was nog een spannend moment maar wij zijn natuurlijk ervaren schippers en voor geen kleintje vervaart en laten ons zomaar niet tegenhouden.

Even later doemden de contouren van de keersluis op uit de mist en toen was het leed al snel geleden. De warme koffie en koek wachten al op ons en opgelucht maakten we vast aan ons werkponton. Dit was een spannende reis om niet te vergeten. De opdracht is vervuld, de Zeldenrust heeft de Sint ondanks de mist veilig aan land gezet, de kinderen gelukkig en wij trots op deze prestatie. Tot volgend jaar!

foto’s Hans Schiet