Was een leuke belevenis die tocht naar Oss maar het was de schippers al opgevallen dat het stuurwiel een halve slag doorslipte. Bij thuiskomst heeft machinist Wim eens bekeken wat er aan de hand was en prompt het hele stuurwerkje gedemonteerd.  Daarna alles eens grondig onderzocht en het bleek dat de spie in het stuurwerk geen goede passing had met het stuurwiel. De spie zat niet goed en slipte in zijn sponning.

Dan is er natuurlijk maar één oplossing, alles meenemen naar onze sponsor Hans Geurts constructiebedrijf van “Techniek met Visie”.  Hans heeft ons al vaker op kritieke momenten uit de nood geholpen en binnen een paar dagen lag alles al gerepareerd op ons te wachten.

Er moest wat draaiwerk worden gedaan zodat alles nu wel goed paste en de spie op zijn plek in het stuurwiel lag.  Hij heeft nog wat extra afgedraaid zodat we later altijd nog wat kunnen bijstellen. Bravo, knap werk. Wim heeft vervolgens alles weer gemonteerd en de stuurketting afgesteld zodat we weer veilig kunnen varen.

Net in die tijd waren we bezig met schilderwerk aan de motorkap en het stuurhuis dus tussendoor nam Frank de kans waar om het stuurwiel een grote beurt te geven. Alle oude en verweerde laklagen afgeschrapt, koper gepoetst en daarna een nieuwe laag Benar olie er overheen. Dat ziet er weer uit als een plaatje.

Dat stuurwiel is nog het oorspronkelijke wat nog van de familie  Mulders komt.  Zoon Jaap had dat jaren thuis aan de muur hangen en heeft het vervolgens overgedragen aan de Zeldenrust waar hij nu al jaren zelf een van de zeer gewaardeerde schippers is.

Een varend monument heeft goede zorg nodig en dat gaat het beste door het bootje ook te gebruiken.  Niet voor niets heet het in dat wereldje ‘behoud door gebruik” want verstoffen in een museum is daarvoor niet de beste plek.

 

Alsof de tijd heeft stilgestaan. We hebben nauwelijks gevaren voor familiedagjes uit, plannen genoeg maar steeds weer beperkingen waar we ons aan moeten houden.
Wel is er door enkele schippers incidenteel geoefend en er is flink onderhoud gepleegd.

Een nieuwe jonge zeer gemotiveerde schipper heeft zich gemeld en die is nu met de opleiding bezig om de Zeldenrust te leren begrijpen want het is een wispelturig bootje. Je hebt echt een tijd nodig om de eigenschappen van het bootje te leren kennen en ook gebruiken. De drift en windgevoeligheid moet je leren aanvoelen en soms is dat een erg lastige uitdaging. Maar onze schippers gaan er voor en je kunt je geen mooier speelgoed wensen.

 

Nu we toch stil liggen is er tijd om de stuurhut opnieuw in de lak te zetten en alle kleine verfschades weg te werken. Dan is het belangrijk onderhoud te doen aan de motor. Deze prachtige oude twee cylinder MWM uit 1958 draait nog altijd als een zonnetje en machinist Wim laat geen gelegenheid voorbij gaan om deze kleine krachtpatser te vertroetelen.

Tegen het eind van het jaar gaan we de Zeldenrust voorbereiden op de winterperiode. Enkele schippers komen bij elkaar om alles voor te bereiden op de komende vorst en dat moet secuur gebeuren willen we geen schade krijgen. Zo waren onlangs schipper/machinist Wim, schipper Geert en nieuweling Martijn samen aan het werk gegaan waarbij Wim veel kennis overdraagt aan de anderen. Iedere schipper moet weten waar hij aan moet denken bij de vaart en het onderhoud van de motor. Waar liggen de reservedelen, waar staat de smeerolie en ga zo maar door. Voor Martijn is het de eerste keer en hij zet nog snel alle wijsheden op papier om nog eens na te lezen.

Wat heel erg belangrijk is dat is de pomp die onder in het bootje staat en waarmee we automatisch het regenwater overboord kunnen zetten. Het is tenslotte een open bootje en wat er aan regenwater binnenkomt moet er ook snel weer uit. Deze pomp heeft een geheel eigen accu voor de stroomvoorziening en een vlotterschakelaar die de pomp in en uit kan schakelen. Alles geheel automatisch als het goed gaat. We hebben de hele installatie onlangs vernieuwd want diverse problemen door slijtage van onderdelen of kortsluiting.
De accu is nu beveiligd tegen te ver leeglopen want dat is een dure grap hebben we al gemerkt. Kijken hoe lang het nu goed gaat dus iedere keer als we aan boord stappen controleren we pomp.

Na afloop koffie en gaat de tent over de eikenhouten stuurhut als bescherming tegen de elementen. Dan heerst er rust op het water.

Nu we toch met onderhoud bezig zijn in deze crisistijd pakken we tegelijk meteen de steiger in St Agatha aan. Die heeft veel geleden van het hoge water en door het wegspoelen van de oever is het nu zo ondiep dat er slechts een badeendje kan varen.

Nu hadden we de vergunningen al bijna een jaar op zak en nu de omstandigheden gunstig zijn en er mankracht is gaan we aan de slag.

Op de foto hiernaast is duidelijk te zien dat de rivier wispelturig is, zomers te droog en s winters te nat. De nieuwe palen voor de uitbreiding staan al geduldig te wachten dus nu het water weer gezakt is gaan de handen uit de mouwen.

 

Eerst al het benodigde  hardhout op maat gezaagd en dan puzzelen we alles in elkaar. Hier is vrijwilliger Hans bezig met passen en meten om de vloer van de steiger netjes in elkaar te krijgen.

Alles zit met sterke bouten vast dus het moet lang meegaan zonder veel onderhoud.

En dan is daar dan eindelijk het moment dat we even rustig achterover leunen en genieten van ons werk. Dit ziet er keurig uit en in gedachten zien we de Zeldenrust al met zijn kop tegen de steiger liggen.

Maar we zijn er helaas nog niet. Door het hoge water is er veel slib en stenen weggespoeld en we moeten de aanlegplaats nu eerst weer op diepte gaan brengen. Dat doen we op onze vertrouwde manier en spoelen met het schroefwater van de Zeldenrust en tegelijk de bodem aanharkend het zand weg zodat we weer een kuiltje krijgen waarin we kunnen drijven.

We hebben nog de tijd en wat werkzaamheden betreft liggen we goed op schema.

foto’s  F Jansen

Daar zitten we dan,  onze vrijwilligers willen wel maar behalve oefenen  kan er niet gevaren worden. Vervelend maar meteen ook een kans om tijd te besteden aan onderhoud. Er moet het nodige gebeuren aan de Zeldenrust en de steiger in St Agatha heeft ook veel geleden van het laatste hoogwater. We maken een plan voor de werkzaamheden en verdelen de vrijwilligers zodat we onze krachten goed kunnen benutten. Jaap, Wim en Geert gaan als eerste de Zeldenrust aanpakken.

Maar dan gaat het meteen al een beetje mis want ons pontje is met zijn 5000 kg gewicht te zwaar voor de constructie van de geleende hellingkar. Alles stort in en dan moet er eerst goed nagedacht worden. De mannen buigen zich met de lokale smid over het probleem en er wordt een demontabele oplossing geboren. Als de kar vrij is kunnen wij dan onze eigen steunen daar tijdelijk opzetten om het bootje het water uit te halen en op de kant alle nodige werk uitvoeren.En dan is het wonderbaarlijk eenvoudig om de Zeldenrust droog te zetten. De steunen zijn oersterk en kunnen het gewicht makkelijk dragen. Goed schoonspuiten en dan gaan de mannen aan de slag.
De hele romp wordt netjes in de verf gezet, onderkant in de aangroeiwerende verf tegen de mosselen en de schroef moet er af. Met goed gereedschap en een brander om te verhitten is dat na een klap met de hamer een fluitje van een cent.De schroef heeft de laatste jaren het nodige geleden want wij moeten altijd aanleggen op plaatsen waar het water maar kniediep is en de schroef knalt dan ook vaak op het grint en keien. Op de foto is duidelijk te zien dat de nodige happen en rafels in de schroefbladen zitten. Gelukkig is het brons en dat is taai, breekt niet af en is makkelijk te repareren.
Daarvoor gaan we naar een van onze sponsoren in het verre Dordrecht, Jooren Schroeven en die fiksen dat op afspraak terwijl je wacht.

Het verfwerk vlot goed en een paar dagen later staat de Zeldenrust te blinken op de kar. Dan bedient Jaap de lier terwijl Wim  de kar netjes recht de helling af stuurt en ons pontje glijdt weer in zijn natte element voor weer een paar jaar vaarplezier. De eerste boeking voor het najaar is al binnen, maar door de coronamaatregelen mogen wij maar enkele passagiers op gepaste afstand meenemen. Als we maar kunnen varen, onze schippers trappelen van ongeduld.Met dank aan de watersportvereniging in Heumen en de eigenaar van die mooie en sterke hellingkar.

Foto’s  Jaap Mulders en Wim Eijsvoogel

Droog

Toen we het voorjaar weer wilden gaan varen want Kerkenpad zat al in de planning was de verrassing in St Agatha groot toen bleek dat onze ligplaats bij de steiger volledig verzand was. Dat is dan mede met dank aan het natuurproject wat de rivier de Maas meer ruimte moet bieden. Eigenlijk wel wrang dat het harde werk aan de oeverversteviging van onze opa’s vroeger bij de kanalisatie van de Maas in de twintiger jaren van de vorige eeuw in een klap ongedaan wordt gemaakt. Nu spoelt de rivier bij golfslag of hoog water veel zand van de oever de rivier in en die wandelende zandbanken laten onze steiger dichtslibben.

Wat te doen? We moeten kunnen aanleggen en voor afgelopen seizoen hebben we een nood voorziening gebouwd en tegelijk vergunning aangevraagd om de bestaande steiger met twee meter te verlengen zodat we in wat dieper water liggen en de schroef niet steeds op de stenen slaat.

Daarom was het ook nodig om de verlenging onder een kleine hoek richting rivier te plaatsen. We blijven wel volgens de voorschriften netjes op afstand van de vaargeul waar de grote schepen varen. Hieronder de tekening.

 

Helaas liep dat allemaal niet van een leien dakje want het bleek moeilijk om een bedrijf te vinden dat ons kon helpen om de nieuwe palen te slaan die de verlenging zouden gaan dragen. Het is ter plekke zo ondiep dat een groot werkvaartuig er niet kan komen. Vanaf de oever is de afstand te groot voor een rijdende kraan.
Pas na de vakantie kwamen wij in contact met de firma Evert Koning Beheer BV die een zeer handig multifunctioneel vaartuig met heel weinig diepgang in de vaart heeft wat regelmatig op de rivier werkt aan oevers en kribben. De heer Koning was erg enthousiast toen hij ons project zag en zegde belangeloos zijn medewerking toe om onze vrijwilligers te helpen.

Zo stonden we dan vorige week s’ morgens in St Agatha met de aanhanger geladen met drie door Hans Geurts BV beschikbaar gestelde stalen palen die diep in de bodem verankerd werden.
Het werkschip de “Zomp” met schipper en maatje lagen al ter plekke en met de prachtige boordkraan werden de palen geplaatst en met de techniek van de spuitlans zakten ze meters diep de bodem in. Muurvast en voor ons geen zorgen meer.  Wat een opluchting!

 

Wij gaan komende tijd verder bouwen aan de verlenging en kunnen daarvoor nog even de tijdelijke aanbouw  gebruiken als werkplatform. Die breken we na het werk weer af.

Onze technische vrijwilligers zijn al aan het meten om de stalen bevestigingen aan de palen te kunnen lassen die nodig zijn om de dragende balken en de leuningen te kunnen dragen. Alles voor een veilige opstap naar onze Zeldenrust.

 

Wij houden u op de hoogte.

foto’s:  f jansen

Voorjaar 2019.

We maken de Zeldenrust wakker uit zijn winterslaap. Machinist schipper Wim loopt de techniek na en na een proefvaart gaan we eens kijken hoe onze steiger in St Agatha er bij ligt. We zijn gevraagd te varen op 6 april en dat is vroeg in het seizoen.
Tijdens de winter hebben we vergunningen moeten aanvragen om de bestaande steiger te verlengen naar wat dieper water. We mogen echter niet verder dan een ruime twee meter om uit het vaarwater van de grote schepen te blijven.
Nu hebben we geen diepte, we kunnen niet eens bij de steiger komen dus er moet rap aan gewerkt worden. De nieuwe palen slaan kost tijd want we moeten een bedrijf zoeken wat in dat ondiepe water kan komen met een ponton en kraan om palen in de grond te persen. Vanaf de oever kunnen we daar niet bij komen met een autokraan. Dat gaat even duren dus de vrijwilligers steken de handen uit de mouwen om een weer noodvoorziening te maken.

Frans en Geert bezig met de tijdelijke aanpassing van de steiger.

 

 

We gaan aan de slag en bouwen met spullen die we nog in voorraad hebben een tijdelijke uitbreiding van twee meter. De Zeldenrust vaart naar de steiger en we testen de diepgang. Zoals we al verwachtten ligt de schroef nu mooi in diep water maar voor aan de kop blijft het krap door aangespoeld zand. Daar zullen we dus regelmatig de schop in moeten zetten en dat doen we door met de schroef van de Zeldenrust in de achteruit water naar voren onder het bootje te persen en met schop en hark wat weg te werken tot we voldoende diepte hebben. Met lieslaarzen aan het water in terwijl de motor van ons pontje de schroef flink laat draaien en zand wegspoelt. Ook een steeds terugkerend werkje is het weghalen van grote keien die door de plaatselijke jeugd in het water voor de steiger gegooid worden en waar we bij het aanleggen bovenop zouden varen. Zo zijn we daar voortdurend aan het werk en het plan is nu om camerabewaking in te voeren zodat we de daders kunnen op beeld hebben.

Voorlopig ziet het er zo uit. Later worden naar verwachting de nieuwe palen geslagen en moeten weer jaren vooruit kunnen.

De Zeldenrust op het droge.

Ons bootje was toe aan een behandeling van het onderwaterschip. Dat moet eens in de drie jaar gebeuren en daarvoor moet het bootje met een trailer uit het water en op het droge geparkeerd worden. Dan is er gelegenheid om de romp te controleren op schade en of er geen happen uit de schroef zijn door het raken van stenen als we in ondiep water aan de steiger moeten aanleggen.

Met hulp van schipper Jaap konden we terecht bij de watersport vereniging in Heumen, voor ons aan de overkant van de rivier waar ze een mooie helling met lier ter beschikking hebben. Een botentrailer was beschikbaar en op een vroege donderdagochtend stond de Zeldenrust hoog en droog. Het was duidelijk dat de speciale anti-aangroeiverf niet overal goed gewerkt had want na afspuiten lag een kruiwagen vol mosselen onder het bootje. Dat pakken we nu beter aan en na soppen en drogen gaan we er een goed verfsysteem opzetten.

Op de foto hiernaast is onze maschinist – schipper Wim  aan het werk om de romp te reinigen en later gaat het verfsysteem er op. Vanwege het mooie droge weer is het gelukt om met slechts drie man het bootje weer piekfijn in orde te krijgen. Alle verflagen onder de waterlijn en ook de zijden boven water konden we in enkele uren opbrengen en nu zal er geen enkele mossel meer de kans krijgen om aan te groeien. Een schoon onderwaterschip vaart sneller en kost minder diesel want een dik pak mosselen zorgt voor behoorlijk veel weerstand.

Schppers Jaap en Wim druk bezig om de eerste laag primer op te zetten. Omdat je boven je hoofd moet werken met de roller en kwast heb je als een Arabier een soort muts op je hoofd om de verf niet in je haren te krijgen. Hier zie je ook duidelijk de constructie van schroef en roer waar je nu op het droge goed bij kunt voor inspectie.De schade door het gebruik viel heel erg mee en de schroef hoefde er niet af om bij de schroevenhersteller bijgewerkt te worden. Dat scheelt weer heel wat euro’tjes.

 

Dan pakken we meteen ook het bovenwater deel van de romp aan en daar komt een mooie nieuwe laag speciale verf op die weer jaren mee kan. Ook het bekende witte lijntje wat zo goed uitkomt op de romp krijgt een nieuwe lik verf.  Na een paar dagen drogen waarbij de verflagen kunnen uitharden laten we de boot weer vanaf de helling in zijn element zakken. Klaar voor weer een aantal jaren varen op plas en rivier.

 

 

 

foto’s f jansen

Hoewel de winter zacht was hebben we op het laatst toch een periode met stevige vorst gehad. De pomp moest even uit de bilge worden gehaald om stukvriezen te voorkomen maar we zijn er goed doorgekomen. De pomp zit helemaal onderin het bootje en staat in een zeef om verstopping te voorkomen. Een vlotter- schakelaar schakelt automatisch de pomp aan en uit naar gelang de waterstand in het bootje. Zo houden we de Zeldenrust boven water en hebben we droge voeten. Op de foto ziet u de rode pomp afgekoppeld en boven naast de motor gezet tot de vorst voorbij is.

 

Dan is het alweer snel 1 april, tijd om de winterligplaats te verlaten. In de tussentijd spelen er alweer nieuwe ontwikkelingen op de plas en we hebben na de nodige inleidende gesprekken toestemming om een voorlopige en eenvoudige ligplaats te maken vooruitlopend op definitieve plannen in de toeristische ontwikkelingen op de plas.
Maar eerst de grote voorjaarsschoonmaak! Wim en Geert halen de Zeldenrust op in Middelaar na afscheid te hebben genomen van havenmeester Jan. Altijd een plek om af en toe terug te komen en in het havenrestaurant is het gezellig vertoeven.
Aangekomen in de haven van Cuijk meren we af langs het werkponton van secretaris Frank waar we alle faciliteiten hebben om reparaties te doen en het bootje van top tot teen schoon te maken, klaar voor het nieuwe seizoen.

En dan gaat het grote werk beginnen. We gaan eerst de Zeldenrust laden met alle mogelijke gereedschappen en materialen voor de bouw van een eenvoudige maar wel sterke steiger. Al vroeg in de ochtend staan de vrijwilligers klaar om de handen uit de mouwen te steken. Inmiddels is de plek waar we gaan bouwen al geïnspecteerd en de waterdiepte gemeten, obstakels worden geruimd en het pontje legt aan de oever aan.

Op de foto van links naar rechts, Jaap, Wim, Hans en Geert. Geert krijgt geen nat pak want die heeft al een echt waadpak aan en kan diep het water in. Jaap is net bezig om een speciaal pak aan te trekken waarmee je bijna kopje onder kunt zonder nat te worden. Prachtig materiaal om mee te werken in het water.

 

Dan gaan de palen de grond in en de dwarsbalken worden met bouten gemonteerd. Moet wel een beetje sterk zijn en tegen een stootje kunnen maar de loopbrug die we aan de palen vastmaken moet de klappen op kunnen vangen. Hier staan de mannen half in het water om de zaak in elkaar te schroeven.

 

 

 

En dan een heel erg mooi Hollands plaatje in het voorjaar met mooie luchten. Hier gaat met enig hamergeweld de stalen zij-paal de grond in om extra steun te geven bij het aanleggen. Het valt echt niet mee om zo’n zwaar ding diep genoeg de harde bodem in te rammen al gebruiken we een hamer van liefst 4 kilo. Dikke armen krijg je  er van. Ik denk dat Jaap straks een extra boterham nodig heeft….

Als de palen staan en de aanleg in orde wordt bevonden gaat de stalen loopbrug vastgeschroefd worden. De looproosters gaan er op, worden vastgezet en Wim is hier bezig om de reling aan de loopbrug te bevestigen. Mooi systeem is dat zo’n loopbrug, kan zo weer afgebroken en verplaatst worden. Helemaal rechts achter op de foto drijft de rode ankerboei want we liggen altijd op een achteranker om weer of geen weer de Zeldenrust veilig op zijn plek te houden.

 

Na opruimen van alle gereedschappen rijden we even verderop naar het dorp Beers waar we bij het “Wapen van Beers” een stevige lunch bestellen om de verloren calorieën weer aan te vullen. Wat zullen we morgen spierpijn hebben van dat gehamer! Trots zijn we wel. In een korte tijd met elkaar samengewerkt en iets moois bereikt. Van hier uit kunnen we komend seizoen mooie vaartochten maken op de plassen waar we de mensen natuur, recreatie en zelfs moderne woningbouw kunnen laten zien op de Heeswijkse wooneilanden. De plassen kunnen voor elk wat wils bieden en we zien er naar uit om in overleg met de gemeente een mooi vaarplan op te stellen.

Dank aan onze vrijwilligers voor hun tomeloze inzet voor ons mooie project.

foto’s  F Jansen

 

We hebben een succesvolle zomer achter de rug met wisselende ervaringen. Bijna alles ging goed maar een vervelend technisch probleem legde de vaart plat. De flens van de tussenas brak af en ons bootje dreef daar hulpeloos op de plas. Dankzij snel ingrijpen van schipper Theo die met zijn opduwer te hulp kwam kon de Zeldenrust naar de haven terug.  De tijd drong wan er stond weer een groepsvaartocht op de agenda maar gelukkig staat Hans Geurts BV altijd voor ons klaar met vernuftige technische oplossingen.  Na een paar dagen zat alles weer in elkaar en de motor kon weer draaien.

Omdat we nog geen vaste ligplaats hadden hebben we de zomer door mogen brengen aan de steiger van de firma Bendi die actief is in jachtreparaties en winterberging met een goed team van technische mensen. Zij hebben ons eerder op weg geholpen toen we met de proefvaart voor het eerst te water gingen. Dank voor de gezellige tijd daar..

Dan volgt de winterperiode.
Om een veilige en rustige plek te hebben waar we ook af en toe aan het pontje kunnen werken zijn we naar de overkant gevaren waar havenmeester Jan van de Driesen in Middelaar ons onder zijn hoede nam. In overleg konden we daar wat kleine technische werkzaamheden uitvoeren, er was elektra op de steiger om af en toe de accu’s te kunnen laden en schipper Geert woont daar om de hoek dus regelmatig toezicht was verzekerd.

De zeilmaker heeft voor ons van gebruikte reclamezeilen een mooie wintertent gemaakt om het kostbare eikenhout van de stuurhut te beschermen tegen de weersinvloeden. Het past uitstekend en aan de achterkant zit een rits zodat we de deur kunnen openmaken zonder het zeil te verwijderen. Erg handig.

En dan beginnen we aan een leuk karweitje.  Omdat de steiger vooraan bij de kop precies op een mooie hoogte lag hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om voor aan de kop de autobandjes te vervangen door een echte kopfender. Een fender is een scheepvaart uitdrukking en is eigenlijk een soort stootkussen.  Bij aanleggen vangt die rubberfender de klap op en veert een beetje. Op de foto ziet u de schippers Geert en Wim die druk bezig zijn de bouten vast te zetten.

Dat was al langer onze wens maar dankzij hulp van de firma Polson rubber uit Alblasserdam konden we beschikken over een heel mooi stuk D rubber zoals in de scheepvaart veel gebruikt wordt.  Polson is een begrip in de beroepsscheepvaart en van heel groot tot klein, voor ieder doel aan boord  kunnen zij rubber materialen leveren.

De holle kern zorgt voor vering bij het aanleggen en de bevestiging hebben we gedaan met een stalen strip in de holle ruimte en zo met bouten vast aan het bootje.
Door deze ingreep hebben we geen autobandjes meer nodig, het ziet er netjes uit en doet geen geweld aan het monumentale uiterlijk. We zijn hier heel blij mee en we zien al uit naar het voorjaar.

 

Als je een varend monument® in goede conditie wilt houden dan hoort daar behalve varen ook onderhoud bij. We mogen dan wel een beperkt aantal vaaruren maken per seizoen maar het is van het grootste belang om de techniek in perfecte conditie te houden.

Zo zaten we in het voorjaar nog met een lekke brandstofpomp die ons voor een raadsel stelde. ‘Waar zit de fout’? vraag je je dan af maar hier biedt de moderne fotografie weer een uitkomst. We maakten gewoon een kort filmpje van het probleem en gingen daarmee langs de deur bij enkele echte vaklui. Aan de hand van de beelden konden die de diagnose geven en na enig zoeken bleek zowaar het defecte onderdeel nog leverbaar onder zijn originele onderdeelnummer wat we in het oude handboek terug vonden.

Zo kon op een mooie droge dag een van onze vrijwilligers, in dit geval Wim met de technische handjes aan de slag als dieselmonteur en de pomp werd gerepareerd. Daarna natuurlijk proefvaren en controleren of alles naar wens draait, het motortje is tenslotte al van 1957 en heeft af en toe  een aai over zijn cylinderkoppen nodig.

Binnen, naast het stuurwiel zit het perfect nagemaakte dashboard, alles is nog als in de vroegere jaren dat Gerrit en Jan met het pontje nog passagiers overzetten.  Tijdens de vaart kijken wij op de klokken en zijn trots dat de reparatie geslaagd is. Dan zingen we uit volle borst het bekende lied van Ed en Willem Bever .. “Als de manometer goed staat…. ev ”
Zo gaat dat als je met zo’n mooi vrijwilligersproject bezig bent, het is niet alleen werken maar je moet er ook lol in hebben!

 

fotos: f jansen