En hoe het allemaal begon….

Enkele jaren geleden werden wij er door Cuijkenaar Cees van Dreumel op geattendeerd dat hij het casco van het oude voetveer had gevonden, in belabberde staat en ergens op een opslagterrein in het Limburgse Panheel.  Er waren wel geinteresseerden die er wat mee wilden maar uiteindelijk duurde dat allemaal te lang.

Tot wij eind 2013 gewaarschuwd werden dat de eigenaar van dat opslagterrein overleden was en dat het terrein binnenkort geruimd zou worden. Dat zou waarschijnlijk het einde van het pontje hebben betekend en een verlies voor weer een stuk cultuur uit ons dorp.

Het eerste contact met de eigenaar  leidde tot een bezoek aan het terrein om het casco te inspecteren. Het was echt een troosteloze uitgewoonde bende en je moet wel veel fantasie hebben om hier weer een varend stuk cultuur van te maken, maar wij zagen het wel zitten. Zoiets laat je niet verloren gaan.

Meer dan twintig jaar verwaarlozing laten hun sporen achter en het casco had daarom ook de nodige slechte plekken en op enkele plaatsen was het vlak zelfs doorgeroest. Nu valt dat allemaal te repareren wanneer de rest maar sterk genoeg is en daarvan waren we na inspectie wel overtuigd.

Even wat meer over de afmetingen:  de “Zeldenrust” is gebouwd als een vletmodel voetveer met weinig diepgang. Het is een klein veerbootje waarmee voornamelijk voetgangers en incidenteel fietsers werden overgezet. De afmetingen zijn:  9 meter lang en 3 meter breed. Ondanks dat het een klein pontje was is er groot werk mee verricht. Er werden zelfs koeien mee overgezet en tijdens hoogwater is er ooit in meerdere vaarten meer dan 40 ton melk bij boerderijen opgehaald en naar de melkfabriek gebracht. Boerderijen stonden op terpen en bleven droog bij hoogwater maar de melk moest wel naar de fabriek. De Zeldenrust had weinig diepgang en kon over de ondergelopen uiterwaarden tussen de prikkeldraad door naar de boerderijen varen. Dat waren lange dagen en met de zware melkbussen veel sjouwen in die tijd.

Er ontbrak van alles, zoals het stuurhuisje en de motor met keerkoppeling.

Later hoorden we dat die ergens opgeslagen waren in de buurt van Doesburg en daar zou een volgende stap zijn. Maar eerst de aankoop laten doorgaan en dan het transport naar Cuijk organiseren.

Hieronder een foto van de voorzijde en hier is direct het fietsdek te herkennen. Het verhoogde dek voor aan de boeg had ook een hogere reling en dat was om de fietsen te plaatsen. Dan was er het afstapje naar de kuip waar aan de zijden en achterop lange banken waren geplaatst voor de passagiers. In het midden stond een piepklein stuurhuisje voor de veerman.

En dan de techniek.

Hiernaast kunt u zien waar de motor oorspronkelijk heeft gestaan. De uitlaatpijp zit er nog en de schroefas met schroef is nog aanwezig. Het roer en de katrollen voor de besturing werken nog steeds dus met wat beleid krijgen wij alles weer in werkende staat.